DULLAR APARTMANI

Safinaz teyze, evli olduğu yıllarda ameliyat geçirip; doktorunun üç ay iş yapma uyarısını dinlemeyince, hafif kambur kalmış, mavi gözleri yaşlandıkça grileşip, parlaklığını kaybetmiş, hep çiçekli entari ve anne çorabı giyen, ak saçlarını daima topuz yapan bir komşumuzdu. İşte bu tonton Safinaz teyze, Üsküdar’da, musluğunu hurdacıların arakladığı tarihi çeşmeye bakan apartmana “Dullar Apartmanı” ismini taktığını söyleyince, ince belli bardaktaki çayları az kalsın püskürtecektik. 

İşte söz konusu o çeşme...

fotoğrafı çekenin eline sağlık. 

Kendisi,

“E, ben dul, hemşirem dul – Safinaz teyze kız kardeşine hemşire derdi - Sare hanım dul, onun kızı dul; Melahat Hanım dul, annen dul (benim annem oluyor) zaten topu topu on daireyiz. Yarısı dul.”

Diye küçük oturma odasını kahkasıyla çınlattı. Kayserili ve kilolu Sare teyze,

“Ne yapsak apartmanın ismini Dullar Apartmanı olarak değiştirsek mi?”

Deyince, yuvarlak gözlüklerinin içindeki gözlerinin içi gülerek bir “Ha, ha, haay!” daha geldi.

Haftada bir kez, akşamları, ben, kız kardeşim ve annem, 7 numarada oturan Sare teyze ve kızı, 4 numaradaki Safinaz teyzeye oturmaya giderdik. Ben ve kardeşim, annem dahil yaşlıların arasında hepsinin çocuğu gibi kalıyorduk ve böyle misafirliğe gide gele, “zaar”, “dağlara taşlara”, gibi kocakarı jargonuyla konuşmaya alışıyorduk.😁

Safinaz teyzenin kızı evlenmiş arada vapur, tren, dolmuş olan uzak bir semte yerleşmiş, oğlu da yıllar önce ekmeğini kazanmak için ta Almanya’ya gitmişti. Kadıncağız yalnız yaşıyordu ve bu yüzden bu çaylı, kahveli akşam oturmalarını çok seviyordu. Odada sadece bir sedir, çağla yeşili kadife üç Berger koltuk ve tüplü televizyonla, yine yeşil rengi ev telefonunun durduğu bir sehpa ile halı vardı. Bu küçük oda tam çeşmeye ve elektrik direğine bakardı. Ertesi hafta toplanınca elektrik direğinin kaldırılması sebebiyle Safinaz teyzeye gözün aydın da dedik ama direğin nasıl olup da kaldırıldığını bilmiyorduk. Safinaz Hanım olayı aktardı:

“Bizim çatlak Mehtap Hanım, açmış belediyeyi, bu elektrik direği hırsıza yol, tam balkonumun önünde, hırsız girer, iki kadınız, başımızda erkek yok, ne yaparız?”

Diye ağlamış, ağlamış direği kaldırttı.

“Aaa! İnanmıyorum!”

“İnan kızım, inan. Çatlak, matlak işini gördürmüş. İyi oldu. Ben de rahatladım. Hırsıza yoldu gerçekten o elektrik direği.”

Mehtap teyze aslında annemden çatlak değildi; annem tam çatlaktı ama ne yaparsınız? Dünya bu. Kimse mükemmel değil. İşte biraz cins, biraz eksantrik bir kadındı. Bir gün saçını havuç rengine boyamış, ayağına yeşil uzun külotlu çorap giymişti de arkasından gülmüştük. Allah affetsin yani dedikodu yapmak hoş bir şey değil. Sonra bir de “İkinci parlamaya geçmiş olsuna geldik” olayına çok gülerdik. Anlatayım:

Şimdi Haydarpaşa önlerinde Romanya bandıralı, korkunç tanker kazası olmuştu; işte o trajik kazadan günler sonra ikinci bir patlama olup tüm İstanbul gece vakti gündüz gibi aydınlanmış, gökyüzü kırmızı olmuştu. Bu da yine dul komşularımızın buluşması için bahane olmuştu:

“İkinci parlamaya “geçmiş olsun”a geldik.”

Diyerek yine toplaştık ama ben ve kız kardeşimin aklına “İkinci parlamaya geçmiş olsun” gelince kıkır kıkır kıkırdıyorduk.

Gülüyorduk ama çatlak Mehtap teyze de, yaşlı Safinaz teyze ve kızı da genel kültürleriyle, görgüleriyle pek çok komşuyu ceplerinden çıkartırlardı. Niye mi? Söyleyeyim:

Bir gün yine çay içip, tatlı tatlı sohbet ederken, laf dönüp dolaşıp Frank Sinatra'ya geldi. Safinaz teyze

"Sinatra sevilmez mi?" demez mi?

Ve ekledi: "Grace Kelly'e evlenme teklif etmiş ama refuze edilmiş."

Aaah! Allah'ım sana geliyorum. İstanbul'dan sonra taşındığım şehirdeki apartmanlarda Sinatra'nın, Grace Kelly'nin ismini bilen komşuya bile rastlamayacaktım. Ayrıca, yıllar sonra bilgisayarım ve internetim olunca, Sinatra'ya ünlü şarkıcının dördüncü eşi hakkında
"Şu kadında ne buluyorsun?" diye soran yakın bir arkadaşına "Ona bakınca Grace Kelly'i görüyorum" dediğini okuyunca, Safinaz teyzenin gayet haklı olduğunu da anlamış oldum. Ayrıca öyle görgülü bir kadındı ki, komşuları hatta postacı, kargocu, kapıcı vs. giderken daire kapısını gümlemesin, çarpmasın diye yarım saatte kapatırdı.

"Kapı güm diye kapatılmaz, gidene büyük hakaret ve ayıptır kızım." derdi. Biz de hep onun gibi yaparız, şu anda oturduğum apartmanda ise kapıyı arkanızdan

"Ay! Defoldu! Gitti!"

der gibi güm! diye çarparak kapatıyorlar! Kapının sesiyle tüm apartman inliyor! Böyle zamanlarda cumhuriyet nesli bir başkaymış gerçekten diyorum.

Bir zaman sonra apartmanımızın yaşlı komşu teyzeleri birer birer göçüp gitmeye başladılar. Sare teyze kalpten gitti. Sonra da Çatlak Mehtap Hanım'ın annesi sizlere ömür oldu. İşte o gün başsağlığına gittiğimizde Mehtap teyzenin

“Kocam öldüüüü! Kocamdı o beniiiim!”

diye ü'leri ve i'leri uzatarak; feryat figanları yüzünden az kalsın cenaze evinde gülme krizi çıkacaktı. Herkesin içinden “Gülmüyorum, gülmeyeceğim” dediğine eminim ama ispatlayamam ve yukarıda Allah var hiçbirimiz bu cümlesinden kötü, yanlış anlam çıkartmadık. Aklımızın ucundan bile geçirmedik. Kadıncağız hiç evlenmediği ve ömür boyu anne-kız birlikte oturdukları, can yoldaşı annesi olduğu için 

“Her şeyimdi o benim” anlamında öyle diyordu ne yapsın.😢

Yıllar geçti, bir baktık ki, bizler o komşu teyzelerin yaşlarına gelmişiz, onlarsa tatlı anılarımızda kalmışlar, kimisi Alzheimer; kimisi demans olmuş; Safinaz teyze son zamanlarda gözleri tamamen görmez olmuş ve sizlere ömür olmuş; torunları büyümüş; bizler yaşlanmışız; acı bir haber alma korkusundan o teyzelerin hayatta kalan kızlarına telefon açamamaya başlamış ve yalnızlığın ne demek olduğunu anlamışız.

“Meğer en güzel günlerimiz o günlermiş.”

-

NOT: İsimlerini değiştirdiğim rahmetli komşularıma ithaf ettiğim bu yazımın her  satırı gerçekten yaşanmıştır. Mekânları cennet olsun. Resim ise internetten alınmadır ve onlarla ilgisi yoktur. 

DÜŞMAN AŞIKLAR 51 - FİNAL

Raif, arabasının alarmını kapatıp, apartmana girince, Fadıl, gizlendiği yerden çıkmıştı ve elinde telefon; Serap'tan gelecek parolayı bekliyordu. Kötü bir şey olursa, kız "İmdat" diye mesaj atacaktı. O sırada, ön camında PRESS/BASIN yazan cipiyle Mehmet geldi. Arabadan inip, delikanlıya seslendi.

"Fadıl? "

"Mehmet abi? "

"Bize mi geldin? "

"Yok." diyerek gülümseyen genç, James Bond filminin açılış müziğini taklit etti:

" Inını- nınnn! Şştt, çaktırma. Serap abla gizli görevde. Ben de yardım ediyorum."

Yakışıklı köşe yazarı kaşlarını çattı:

"Gizli görev mi? Ben kocasıyım, benden de mi gizli? Siz Edi-Büdü yine ne işler çeviriyorsunuz? Serap nerede?"

Fadıl, sırıtarak

"Abicim, merak etme, sizin alt komşuya röportaja gitti; bir terslik olursa, bana mesaj çekecek; parolamız da imdat. Mesaj gelmediğine göre her şey yolunda, ehe, ehe, ehe"


diyerek güldü.😂😂😂

Lafını bitirdiği anda Raif'in mutfak camı ŞANGIIRRRRR diye kırıldı ve Serap,

"Fadıl! İmdaaat!"

diye bağırdı. İki erkeğin başı Raif'in evinin mutfak balkonuna döndü.

Mehmet

"SERAP!" diye bağırarak koşmaya başladı. Fadıl da "Amanın!" diyerek peşinden koşturdu.

Mutfakta, Serap, eline geçirdiği teflon tavayla savunma pozisyonu almıştı. Katil, tezgahın üstündeki ahşap bıçaklıktan bir bıçak kaptı. Serap'a doğru hamle yapacakken, kız, tavayı adamın suratına çarptı, kırmızı suratlı acıyla bağırırken, o da daire kapısına koştu ancak adam yetişti; bıçağı tekrar savururken Serap, tavayı kalkan gibi kullanarak kıl payı kendini korudu, o sırada Mehmet giriş katının mutfak balkonundan içeri atladı; camı kırık kapıyı açtı. Fadıl da onu izledi. Balkonun altındaki yeşil çimlerin, pembe güllerin ezildiğini gören ve komşuların "Çatlak Sema Hanım" dediği asabi kadın

"Hiii! Güllerimi eziyorlar! Güllerimi eziyorlar! İmdaaat! Polis! "

diye ayaklarını yere vurup tepiniyordu. Mehmet, sol eliyle Raif'in boğazından yakalayıp, öteki eliyle bıçak tutan elini tüm gücüyle büktü. Adam bıçağı düşürünce, kafa attı ve katil, çelik kapıya tosladı. Fadıl ise dondurucudaki kadını gördü:

"Anneeee!"

diye bağırırken, Foçalı, sağ kroşeyle adamın burnuna sert bir darbe indirdi. Raif, burnundan kan boşalırken, yere yığıldı ve Mehmet, Serap'a sarıldı.

"Beni çok korkuttun. İyi misin canım?"

Nefes nefese kalan kızın gözleri yaşardı, sesi titreyerek, eliyle dondurucuyu gösterdi.

"İyiyim ama karısını öldürmüş! O....o....or....orada!"

"NE!"

Fadıl'ın tüyleri diken dikendi:

" Burada Mehmet abi, brrrr....!"

derken, Mehmet

"Pislik!"

diyerek yerde atan adamın suratına tekme atınca, ağzı, yüz felci olmuş gibi yamuldu. Az sonra, polisler hayırsız kocayı elleri arkadan kelepçeli, ekip otosuna koyarken, komşular

 "Puuu! Boyun bosun devrilsin! Bir de ekranlarda yalandan ağlıyordun! İnşallah şişlerler seni hapiste" 

diyorlardı. Pencereden olanları duyan Marifet, başında pembe bigudileri, ayağında topuklu, tüylü nişan terliğiyle koşa koşa aşağı indi.

"Ay, kahramanım!"

diye Mehmet'in boynuna sarıldı.

" Hepimizi kurtardınız bir katille aynı apartmanda yaşıyormuşuz."

Serap, "Hoop! O benim kahramanım Marifet hanım! Sizi şöyle alalım."

diyerek kadının ellerini kocasının boynundan zorla çekti.

Eylül de minik ayağıyla, Marifet'in bacağına tekme attı. Kadın "Ay! Bacağım! Bacağımmm!" diye bağırırken küçük kız;

"Git kendi kocana sarıl bigudi teyze!" demez mi?

Marifet şaşırdı:

"Bigudi teyze mi? Ben mi?" deyince, minik kız

"Evet sensin! Bigudilerin de çok komik!"

diye tersledi. Serap'ın içinin yağları erirken, Eylül'e

"Kızım? Çok ayıp, komşumuz....." dedi ama göz kırpmayı ihmal etmedi.

Mehmet, Serap'ı sımsıkı kucakladı.

"Niye bensiz işlere kalkışıyorsun? Evden çıkarken seni odana mı hapsedeyim tatlı bela?"

"Birlikte hapsolacaksak olabilir."

"Mümkün olsa seni kalbimde saklayacağım, hiç çıkartmayacağım."

Güzel kız gülümsedi:

" Bak buna itirazım yok."


Böylece belayı mıknatıs gibi çeken Serap'ı yine Mehmet kurtarmış oldu. Anlaşılan o ki, düşmanken aşık olan bizim deli aşıklar sık sık böyle maceralar yaşayacaklardı.

- SON -

1994' de ana fikrini kurguladığım, sizlerin son şekliyle okuduğunuz Düşman Aşıklar'ın  romantik komedi dizisi olmasını çok istiyordum. Hayalim hâlâ gerçekleşmedi. Hikayemi şu anda maalesef kapatılan Wattpad'da okuyan okurlar 20.000'i aşkın okuma ve birbirinden güzel yorumlarla bana çok destek oldular, hepsi de bir gün bu deli aşıkları tv ekranlarında göreceğimize inanıyoruz dediler. Umarım öyle olur. 😊

DÜŞMAN AŞIKLAR 50 - KAYBOLAN KADIN

 

Mersin'in kuş uçmaz, kervan geçmez Değirmençayı isimli köyündeki balıkçı barınağında, saç, sakal birbirine karışmış, güneşte kavrulmuş, mavi gözlü, orta yaşlı bir adam, gazete kâğıdına sarılı sirke tadındaki şarabı içip,

"Keşke dalgalar beni yutsaydı..." derken, balık ağını tamir eden nasırlı ellerin sahibi ihtiyar

"Öyle deme evlat. Allah'ın işine karışılmaz; vardır bir hikmet. Şu mereti de içme bu kadar. Gençliğine yazık ediyorsun" dedi ve yanındaki tekir kedi "Miyavv" deyince minik bir Akdeniz hamsisini ona attı, kedicik patisiyle havada kaptı.

Deniz ışıl ışıl, hafif hafif dalgalanıyor, suyun içindeki minik balıklar gözüküyor, martılar gak, gak ciyaklıyor, tuzlu suya dalıp kısmetlerini arıyordu. Çok uzakta bir teknenin düdüğü öttü, küçük çocuklar kumlara gömülü deniz kabuklarını toplamaya başladı.

Belki bir gün....Belki bir şekilde....Nil, gerçek adıyla Handan Çimen, öldürüldüğünü sandığı sözlüsü Murat'a, Serap da babasına kavuşacaktı.

Salı günü, Serap'ın içinden kızına sürpriz yapmak gelmişti. Evet, biyolojik olmasa da o artık bir anneydi ve bu yeni durum çok hoşuna gidiyordu. Gülerek

" Ne güzel, dokuz ay karnımda taşımadan evlat sahibi oldum."

diyordu. Eylül'e ciciler ve yeni bir bebek almak üzere en yakın AVM'ye gitti. Epey kalabalıktı. Tanıyanlar imza, fotoğraf çektirmek istemesinler diye gözlerine Audrey Hepburn gibi kocaman kara gözlükler takmıştı. Alışveriş bitince, bir kahve alıp, oturdu. Paketlerini boş sandalyeye bırakırken, yan masadaki tıknaz, somurtkan, kırmızı yüzlü adamı gördü. Daha önce nerede gördüm derken kapıyı iki santim açan komşunun kocası olduğunu hatırladı. Yanında en fazla 22 yaşlarında, güzel bir kız vardı. Serap, içinden


" Kızı herhalde; bu meymenetsizden böyle güzel evlat da nasıl çıkmışsa..."


diye düşündü. Masalar yakın olduğundan istemeden ikisinin konuşmalarına kulak misafiri oluyordu. Kız,

"Ama hep beni oyalıyorsun hayatım. Senin boşanacağın filan yok. Unut beni. Bu son buluşmamız olacak."

deyince, Serap az kalsın kahvesini püskürtecekti.

Adam, kaba saba, kırmızı elini, genç kızın pamuk elinin üstüne koydu.

"Söz....söz....söz...yarın bu işi halledeceğim."

"Hep öyle diyorsun. İki yıldır boşanacağım, boşanacağım, boşanacağım. İnanmıyorum artık."

"Bu sefer kesin...söz....yemin."

Güzel feminist, daha fazla dayanamayacaktı. Sandalyeyi adamın kafasında kırmadan kalktı. Arabasına binip evin yolunu tuttu. Eylül, cicilerine ve bebeğe bayıldı. Kayınvalidesi o gelene kadar torununa mukayet olmuş üstelik zeytinyağlı yaprak sarma yapmıştı. Güzel geliniyle biraz sohbetten sonra "Dedemiz yalnız kalmasın" diye kendi evine gitti. Serap,

"Haydi sarma yemeye! Mutfağa önce kim koşacak?"

"Ben!" diyerek Eylül fırladı. Kuzucuk mutluydu, onu mutlu görünce Serap da mutlu oluyordu. O sırada Mehmet, aradı

"Canım, çok özledim seni ne yapıyorsunuz?"

"İyiyiz hayatım, kuzucukla annenin sarmalarını yiyoruz. Yalnız aklıma bir şey takıldı."

"Hayırdır?"

Serap, Eylül duymasın diye başka odaya geçip olanları anlattı.

"Ne? Hem de kızı yaşında biriyle! İzin vermiyorsun ki, şu pisliği bir ziyaret edeyim; bak bir daha yapıyor mu?"

"Olmaz hayatım ama aklıma takılan bu değil. 'Söz bugün halledeceğim' dedi. Bir gün içinde boşanamayacağına göre kadına bir şey yapmasın?"

"Yani?..."

"Öldürmesin?"

"Yok, yok, yok artık; evham yapma. Belki dava açacaktır. Hayatım, öyle bile olsa "Bu adam karısını öldürebilir" diye polise gidemeyiz ki....iftiradan suçlu duruma bile düşeriz."

"Of...o da doğru."

Bir süre daha konuştuktan sonra birbirlerine öpücükler gönderip telefonu kapattılar. Mehmet, gazetede işlerini bitirince uçar gibi eve döndü. Güzel karısı, bıcır bıcır küçük kızı, babaanne, dede, iki kedi, bir köpekle yeniden ve kocaman bir aile olmak insana mutluluk veriyordu Tabii bir de kaynanası Nil hanım vardı.


"O da nazar boncuğumuz olsun."


diyordu. Akşam yemeğinde birbirlerinin gerçek kimliğini öğrenince nasıl pasta savaşı yaptıklarını yüzüncü kez anlatırken Eylül gülmekten katılıyordu.

Aradan iki gün geçti. Cuma sabah saat sekiz gibi, Eylül koşarak yeni evli çiftin kapısını tıklattı. "Babaanniş"i kimsenin yatak odasına kapıyı vurmadan girilmez" diye öğretmişti. Mehmet

"Gel kuzucuk"

deyince koşarak ikisinin yatağının ortasına atladı. Onlar da küçük kızı gıdıklamaya başladılar. Az sonra Limon ve Çıldırgan da yorganın üstüne zıplayınca, Mehmet güldü:

"Balayımız harika geçiyor. Bir yatakta üç kişi, iki kedi. Allah'tan Dost'u babamlarda bıraktık." Serap,

"Ne güzel hayatım, kalabalık bir aileyiz." diye kıkırdadı.

Duş, kahvaltı derken, Mehmet gazeteye gitti, Serap, Eylül olduğundan artık evden köşe yazısını yazıyor, gazeteye ancak bir toplantı filan olursa gidiyordu. Küçük kız da bu duruma çok sevinmişti. Kahve yaptı; Eylül, çizgi film aramak için kanalları karıştırırken, "Derdini Söyle " isimli kadın programına denk geldi.

Tıknaz, kırmızı yanaklı bir adam ağlayarak sunucuya bir şeyler anlatıyordu.

" İki gün oldu. Karım ortada yok. Psikolojik sorunları vardı."

" Sevgili izleyiciler Raif beyin eşinin resmi ekranlarınızda şu anda. Eğer görürseniz lütfen polisi arayın. "

Serap'ın mavi gözleri hayretle açıldı. Elindeki kahve kupası zangır zangır sallandı. Stüdyoda ağlayan o gün AVM'de genç sevgilisiyle gördüğü adam; Muazzez de kapıyı iki santim açan kadındı. İçinden bir ses

"Aman Tanrı'm! Yoksa? Yoksa? Sakın? "

diye haykırıyordu ama bir şüpheyle hareket edemezdi. Polise gitse iftira atmaktan suçlu bile bulunurdu. Ekrana, oturdukları apartmanın güvenlik kamerasından alınma bir görüntü geldi. Tesettürlü bir kadın, uzun yazlık pardösü içinde başı öne eğik olarak apartmandan dışarı çıkıyordu. Elinde bir de valiz vardı. Sunucu

"İşte kaybolan Muazzez hanımın son görüntüsü bu. Yanında bavulu var. Evden çıkıyor. Bir daha da dönmüyor."

dedi. Raif, elindeki kağıt mendille göz yaşlarını sildi, burnunu çekti. Serap'ın içi içini yiyordu. Bu kadının Muazzez olduğu ne malum? diye düşündü. Ya Vertigo filmindeki gibi sevgilisine karısının giysilerini giydirdiyse? Kadının yüzü gözükmüyordu ki. Ya öldürdüyse ve ceset hâlâ evdeyse? Bir plan yapmalıydı. Asuman, yıllık izninde olduğundan Fadıl'dan yardım istedi ve genç çocukla basit ama işe yarayacağını düşündükleri bir plan yaptılar.


ERTESİ GÜN
Ertesi gün, Serap, kahvaltıdan sonra alt kata indi ve Raif S. isimli zile bastı. Kapı açıldı:

"Merhaba Raif Bey, çok geçmiş olsun. Şey, ben Serap Arda. Üst katta oturuyorum. Eşinizin kaybolmasıyla ilgili sizinle röportaj yapmak istiyorum. Belki faydam olur bulunmasına."

Adam, kız bu eve taşındığında ününü kapıcıdan duymuştu. İçeri buyur etti. Kız önden, o arkadan salona geçtiler. Birisi, koltuğa, öteki de kanepeye oturdu. Raif, tedirgindi. Serap sormaya, o cevaplamaya başlamıştı ki, park yerinden bir arabanın alarmı çalmaya başladı. Sürekli çalıyordu. Fadıl, yere çömelmiş, saklandığı yerden adamın aracının kapısını kurçaladıkça alarm ötüyordu.

"Pardon bir bakayım pencereden..."

"Tabii...."

"Kahretsin."

"Sizin arabanız mı yoksa?"

"Evet...gidip bakayım bütün siteyi ayağa kaldıracak...kusura bakmayın."

"Estağfurullah...siz işinize bakın, ben beklerim."

Adam kapıyı kapatır kapatmaz, Serap, koltuktan fırladı. Kadın kaybolalı günler geçtiğinden, evde saklayamazdı yoksa kokardı. Araması gereken tek yer derin dondurucuydu. Mutfağa koştu. Dolabın kapağını açınca buz gibi hava yüzüne çarptı.

"Paranoyak ben! Adamcağızın günahını aldım. Oh! Çok şükür."

dedi. Dondurulmuş bezelye, dondurulmuş patates kızartması, pizza, dondurmalar, buz tutmuş etlerden başka şey yoktu.

Sonra, kadının çok zayıf ve 1.50 den fazla göstermediği aklına geldi. Bezelyeyi, dondurmaları ve etleri kaldırınca, çığlık atmamak için iki elini tüm gücüyle ağzına bastırdı. Muazzez, açık gözleriyle korkuyla ona bakıyordu, dudakları morarmıştı, boynunun etrafı ise kıpkırmızıydı. Aynı anda kapının açılıp, kapandığını duydu. Bezelyeleri, dondurmaları yerine koymaya çalışırken, eli ayağına dolaştı. Arkasına döndü. Adam, ateş çıkartan gözlerle kendisine bakıyordu.

DÜŞMAN AŞIKLAR 49 - MADAMLAR KARIŞINCA :)

Nil hanım, hâlâ evde yalnız kalamadığı için Madam Angela'yı çağırmıştı. Şöyle köpüklü kahve yapıp, fal bakmak için mutfağa gittiğinden, kapı çalınca, "Ben bakarım." diyerek Madam Angela açtı. Açmasıyla, lacivert takımı, ceketinin mendil cebinde turuncu ipek mendiliyle Clark Ayhan'la burun buruna geldi. Adam Nil Hanım zannettiği Madam Angela'ya hemen şiir okumaya başladı:

"Haddeden geçmiş nezaket, yâl-ü bal olmuş size
Mey süzülmüş şişeden ruhsar-ı al olmuş size."

"Güzel şiir okoorsunuz da beyefendi kimi aroorsunuz?"

"Sizi arıyorum efendim. Mecnun gibi hem de. Bendeniz Ayhan Zeytincioğlu. Clark Ayhan da derler. Gençliğimde Clark Gable'a çok benzerdim de övünmek gibi olmasın. Sizi uzun zamandır görüyorum, takip ediyorum, dest-i izdivacınıza talibim ay yüzlüm. "

"A, dest-i izdivacıma mı talipsiniz? Ay, inanmoorum; müşerref oldum. Demek gençken Clark Gable'a benzerdiniz. Rahmetliyi çok sever idim . Rüzgâr Gibi Geçti gelmişti de Beyoğlu Melek Sineması'na. Ah, şimdi yerinde yeller esooor ."

"Maalesef güzel hanımefendi; şöyle tek kaşımı kaldırıp bi 'Clark' çekerdim, ikizi sanırdınız."

Böylece Clark Ayhan, Madam Angela'yı Nil sanarak tanıştı ve bütün hafta Serap'ın annesi sandığı yaşlı kadına kur yapıp durdu. Kadına hitap ederken "Sultanım", "gülüm", "sümbülüm" diye seslendiğinden gerçek isminin Nil olmadığını anlamadı.

"Gidelim Göksu'ya bir alem-i ab eyleyelim
Ol kadehkar güzeli yar olarak peyleyelim"

" Gidelim ayol, gidelim de ah o eski Göksu kalmadı ki Ayhan bey."

"Olsun efendim, Göksu olmazsa, Kanlıca'ya gideriz, yoğurt yeriz."

Aradan günler geçti, Clark Ayhan, Mehmet'e mesaj atıp "Her şey yolunda, çok iyi anlaşıyoruz, yakında düğün yaparız." diyordu.

*****

Bir perşembe günü Mehmet, yarım saatliğine anne ve babasına uğramak istedi. Evden taşınınca dört patili sadık dostu epey üzülmüştü. Her gün mutlaka uğrayarak, Dost'un depresyona girmemesini sağlıyordu. Kendi evleri, Nil hanımın evi ve tam karşıda da Madam Angela'nın villası olduğundan, Clark Ayhan ile Madam Angela'ya rastladı. Adam, madamın elinden başlamış, öpe öpe dirseğine kadar çıkıyordu.

Çatık kaşlarla ikisini izledi. Madam eve girince, Ayhan'ın yanına gitti.

"Ne o lan yaşlı kadının elini şapur şupur öpmeler? Ne ayaksın sen?"

"Mehmet Bey ; oldu bu iş mirim, yakında evleniyoruz."

"Ne? "

" Siz dediniz ya evlenin diye mirim?"

"Ben mi dedim?"

"Evet mirim. Serap hanımın annesiyle evleniyoruz işte."

" Yahu Serap hanımın annesi o değil ki! O, komşusu! Madam Angela!"

"Komşusu mu? Nasıl olur mirim? Verdiğiniz adrese gittim, kapıyı o açtı. Ben de o sandım. Zaten hep orada buluşuyoruz. Bu evi de ikinci evi sandım. Zengin ya."

"Allah seni kahretmesin! Günlerdir Nil hanım diye madam Angela'ya mı kur yapıyordun? Sen ilk altı ay anne sütü içmedin mi? "

"Durun, durun, hemen panik olmayın Mehmet bey, ben Clark Ayhan'sam düzelteceğim bu durumu."

"Nasıl düzelteceksin salak? Bunun düzeltilecek hali mi kalmış? "

"Siz bana bırakın. Vallahi de düzelteceğim, Billahi de düzelteceğim."

"E, hadi bakalım. İnşallah! Düzeltmeden gözüme gözükme."

Az sonra Clark Ayhan, doğruca kuyumcuya ve sonra çiçekçiye gitti. Bir tek taş yüzük ile bir kova kırmızı gül yaprağı aldı ve Serap'ların villasına gitti. Kapının önündeki seramik taşların üzerine gülleri serpti. Zili çaldı. Kapıyı Nil açtı ve yüzünü ekşitti. Bu adamdan hiç hazzetmiyor, Madam Angela'nın hatırına katlanıyordu. Ayhan, hemen başladı:

"Yollarına gül döktüm,
Gelir de geçer diye,
Geçmedin boynum büktüm,
Başka yar seçer diye."

"Ayhan bey! Ne bu güller? Madam Angela'yı arıyorsanız bizde değil. Gidip onun kapısına dökün gülleri."

"Hayır sultanım, onu aramıyorum, sizi arıyorum."

"Sultanım mı? Ben mi?"

"Evet sizsiniz sultanım. Şimdi de şöyle diz çöküyorum ve diyorum ki:

Bende Mecnun'dan füzun aşıklık istidatı var
Aşık-ı sadık benem, Mecnun'un ancak adı var."

"N'oluyor ayol? Madam Angela sonunda ne salak olduğunu anlayıp kovdu da delirdin mi? "

"Kovmadı efendim ama size de aşık oldum. Bir saniye cebimden tek taşımı çıkartayım. Dest-i izdivacınıza talibim Nil hanım."

"Utanmaz, sen madamla evlenecektin? Kaç kişiyle birden evleniyorsun? "

"Onunla da evleneceğim. Sizinle de."

"NEEEE? "

"Size resmi nikah, Madam Angela'ya dini nikah kıyarım. Dinimizce makbul efendim. Dörde kadar yolu var."

" Demek öyle? Bekle, bekle, gitme sakın geliyorum."

"Ay, kadıncağız sevinçten ve mutluluktan şoke oldu galiba. Bekliyorum sultanım. Böyle diz çökmüş vaziyette bekliyorum hem de. Of! Romatizmalarım bir yere tutunmadan ayağa kalkabilirsem iyi...."

O arada Nil, her şeyi Madam'a telefonda anlattı. Nil, elinde vileda sopasıyla, Madam Angela da, güllerini budadığı kocaman bahçıvan makasıyla Clark Ayhan'ı kovalamaya başladılar. Nil, yetiştikçe viledayı adamın kafasına kafasına indiriyordu. Yolda onları görenler, gülerek telefona kaydediyorlardı.

"İmdat! Vurmayın! "

"Kaçma! Pislik! Keseceğim."

"NE? Kesecek misiniz beni?"

"Seni değil şeyini keseceğim. Sünnet edeceğim seni ama kökünden."

" İmdaaat! Kurtarınnnn!"

"Kaçma!"

Tam o sırada, tekrar gazeteye gitmek için evden çıkan Mehmet'le karşı karşıya geldiler.

"N'oluyor yahu?"

"Kurtarın beni Mehmet bey. Kesecekler."

Mehmet adamı kafa kola aldı ve dişlerinin arasından fısıldadı:

"Lan sus! Beni tanıdığını belli edersen ağzını yüzünü yamulturum. Estetik ameliyatsız düzelmezsin."

"Mehmet oğlum? Sen tanooorsundur bu manyağı? "

"Ne tanıması Madam? Söylemesi ayıp biraz ünlüyüm ya, oradan tanıdı herhalde."

"E, evet, evet, yıllardır her sabah 'Maço Köşe'yi okurum, oradan tanıdım. "

Gürültülere Mehmet'in annesi ve babası da koştular.

"Hırsız mı girdi Madam?"

"Keşkem hırsız olsaydı Şehnaz hanımcığım. Bu sapık, hem bana, hem Nil hanıma evlenme teklifi edooor. İkimizi birden nikahına alacak imis."

"NEEEE? İkinizi birden mi?"

"Evet, aynen öyle. Tutun şunu. Keseceğim şeyini! "

"İmdat! Acıyın, kesmeyin n'olur."

Şehnaz

"Hak etmiş valla kes madamcığım kes." derken eşi Osman

"Yahu yapmayın şimdi ölür filan, hapislerde sürünürsünüz" derken Clark Ayhan

"Evet yapmayın, acıyın, imdaaat! "

Mehmet kayınvalidesine döndü:

"Anneciğim, sizin panik atağınız var, Madam Angela'yla bize geçin, çay, filan içip kendinize gelin, nasıl koştuysanız ikinizin de yüzü kıpkırmızı! Mazallah kalbinize filan bir şey olmasın, bu gerzeği de bana bırakın."

" Oğlum doğru söylüyor dünürcüğüm senin panik atağın vardı, gel canım, sen de gel Madamcığım, ben çay koyayım, kendinize gelin. Oğlum bunun hakkından layıkıyla gelir merak etmeyin."

"Damadımın bir maço olmasına ilk kez şükrediyorum, hah, aferim damat, bir güzel yamult, yumult, sana emanet."

"Benim için de yamult Mehmet bey oğlum. Ay az kalsın evlenoordum bu manyakla! Aklini peynir ekmekle yemis. Dur bi da vurayım da öle götür."

diyen Madam Angela, viledayla Clark Ayhan'ın kafasına son bir kez daha vurdu ve hanımlarla, Osman bey içeri girdiler. Mehmet de, adamı alıp, arabasına binip gitti.

****

Böylece, Nil hanıma koca bulma planı suya düştü ki, kadıncağız Serap'ın babasını hâlâ unutamamıştı. Öyle ki, sırtına silah dayasalar nikâh masasında "evet" demez; "Hayır!" derdi. Yıllar önce hapse düşmesine neden olan trajik olaylar silsilesinde öldüğünü sandığı sözlüsünü dalgalar kıyıya sürüklemiş; Mersin'in uzak bir kıyısında, ak sakallı, güneşten kavrulmuş, yaşlı bir balıkçı onu bulmuş, iyileşince, hikayesini dinlemiş ve

"Evlat, bu adamlar senin ölmediğini görürlerse, yarım bıraktıkları işi tamamlarlar. Bir tetikçi tutarlar, kim vurduya gidersin, aşiret oldukları için polis hatta savcı bile onlardan yana olur, Sen kendin diyorsun elde yok, avuçta yok,  anacığının, babacığının bile hayatı tehlikeye girer. Bırak seni öldü bilsinler. Burada seni kimse bulamaz.  Karım da ben de ihtiyorladık, bir yardımcıya ihtiyacım var. Deniz, kısmetimizi veriyor. Allah bize evlat vermemişti; seni gönderdi demek ki."

demişti. Delikanlı da hapishane müdürünün planını tahmin edemeyeceğinden Handan'ın öldüğünü duymuş ve dünyaya küsmüştü. Sevdiceğinin Nil ismiyle İstanbul'da yaşadığınıdan da, Serap isimli dünya güzeli bir kızının olduğundan da tabii ki habersizdi. Saçı, sakalı birbirine karışmış adamın keskin, mavi gözleri tıpkı kızı Serap'ın gözleriydi. Şimdilik ikisi de birbirlerinin hayatta olduğunu bilmiyordu ama kaderin neler getireceğini kim bilebilirdi?

DÜŞMAN AŞIKLAR 48 - İLK KISKANÇLIK KAVGASI:)

Çiçeği burnunda evliler, balayı dönüşünde hem Nil hanıma, hem de Mehmet'in anne, babasına on dakikalık mesafedeki yeni evlerine yerleştiler. Dost, bahçe olduğu için villada kaldı ama Limon'u getirdiler çünkü Serap'ın kedisi Çıldırgan'la koyun koyuna yatıyordu.
Cumartesi, bahçede Dost'la oynamayı özleyen Eylül'ü babaannesine bırakmışlardı. Mehmet de işteydi. Serap, karşı dairedekiler evde olmadığından alt katın zilini çaldı. Kapıyı, çok tedirgin bir kadın, tam iki santim açtı. O kadar korkuyordu ki, Serap kendisini sapık ya da hırsız gibi hissederken, kadının bir gözünün mosmor olduğunu gördü.

"Şey, merhaba, biz yeni taşındık da, aidatı ödeyecektim; yönetici kaç numarada biliyor musunuz? "

Kadıncağız, "5 numara."

deyip kapıyı hemen güzel kızın yüzüne kapattı. Serap, bunun sebebinin kabalıktan ziyade korku olduğunu düşünürken, belayı mıknatıs gibi çektiğinden, başını bu sefer nasıl bir derde sokacağını henüz bilmiyordu. Tekrar eve girdi. Akşam Mehmet'le yemek yerken bu konu aklına geldi. Eşine döndü ve

" Sahi, önemli bir şey söyleyeceğim sana: Alt kattaki komşumuzun başı dertte gibi geldi. "

"Hmmm? Yine şu ünlü sezgilerin ve gazetecilik aşkın depreşti galiba."

" Kadın korkudan kapıyı iki santim açtı, bir gözü mosmordu."

"E, kocası olacak öküzü ziyaret edeyim bir daha el kaldırmasın zavallıya."

"Olmaz; her şeyi yumruklarınla halledemezsin."

"Sen de haklısın da ne yapabiliriz ki? Şikayetçi olmazsa..."

"Off...bilemiyorum...ama içim rahat değil...."

" Zamana bırak canım, bir şey olursa o zaman düşünürüz."

"Galiba...."

O sırada kapı çaldı. Daha yeni taşınmışlarken kim olabilir diye düşünerek birlikte kapıyı açtılar. Saçları bigudilerle sarılı, ahı gitmiş, vahı kalmış 60 yaşlarında bir kadın otuz iki dişini göstererek sırıttı. Serap'a hiiiiç bakmıyor, Mehmet'ten gözünü alamıyordu.

"Ay, merhaba, hoş geldiniz güle güle oturun. Ben karşı komşunuz Şaziye, ay bezelye konservemi açamadım da erkek gücü istiyor. A, ha, ha, ha." 

Serap sinirden dudağını ısırdı, Mehmet de durumu fark etti ve rahatsız oldu.

"Eeee...."

diye gevelerken, güzel eşi

"Aşkım, sen teyzeye yardım et canım ben de bulaşıkları makineye koyayım"

dedi. "teyze" sözcüğünü mahsus sarfetmişti😂 Şaziye, yüzünü ekşittiyse de doğru söze ne denirdi? Herhalde teyzeydi ve

"Ay, çok mersiii, ay resimlerdekinden de güçlü, kuvvetli ve yakışıklıymışsınız. Ay, pazulara bak Maşallah! Sizin köşenizi her sabah okurum; oradan biliyorum. "

diye diye karşıdaki daireye girdiler.

Yarım saat geçti, Serap bulaşıkları makineye koymuştu, Mehmet hâlâ ortalıkta yoktu.

"Allah! Allah! Bir bezelye konservesi kapağı yarım saatte açılmadı mı?"

derken, zil çaldı. Mehmet, içeri girerken, karşı komşuları

"Ay, çok mersiii Mehmetcim. Baayy!"

diyordu.

Serap, Mehmet içeri girince kaşlarını çattı.

"Hayırdır hayatım? Ne zaman "Memetciim" oldun? Kavanozu açtıktan sonra kombisini de mi tamir ettin?"

diye sordu. Kahkahalarla gülen genç adam;

"Aşkım ne yapayım? Kadın üç koca eskitmiş, vır, vır, vır, tam gideceğim lafa tutuyor, ha bire bir şeyler anlatıyor, elinden zor kurtuldum. Yoksa kıskandın mı? Ayol anam yaşında!"

"Ha, yani anan yaşında olmasa?.."

"Aşkım, aşk olsun, ahı gitmiş, vahı kalmış..."

"Yani genç, güzel olsa?"

"Hayatım günahımı alıyorsun valla salak komşu yüzünden ilk kıskançlık kavgamızı yaptık yani."

"Hmmm! Tamam, tamam ama Bismillah daha ilk günden iki komşumuz da yani....öteki hadi neyse de..."

"Bırak şimdi komşuları hazır Eylül babaannesindeyken şöyle baş başa oturalım, doğru dürüst balayı bile yapamadık ki, bir hafta göz açıp kapıyana kadar geçti."

Serap ve Mehmet el ele kanepeye geçerken tekrar kapı çaldı.

"Eğer Şaziye Hanım güç isteyen bir şey için geldiyse saçından tutup...."

"Dur, dur ben bakayım..."

diyen Mehmet kapıyı açınca çiçeği burnunda kayınvalidesi Nil ile burun buruna geldi.

"Anneciğim?"

"Ah, evladım. Sıkıntıdan film izleyeyim dedim ama korku filmi olunca korktum panik atağım tuttu galiba, ayol ne korkuyorsun senin kızın, aslan gibi damadın var dedim koştum geldim. Yalnız kalamıyorum çok korkuyorum."

"Tabii, tabii hoş geldiniz anneciğim."

diyen Mehmet, çaresiz kadını içeri buyur etti. Çaylar, kahveler, misafir odası hazırlandı ve sonunda yeni evliler kendi, Nil Hanım kendi odasına geçti.

Ondan sonra her akşam başka bir bahaneyle Nil, kızının yanına geliyordu.

"Ah, Kuzuların Sessizliği'ni izleyeyim dedim hay bakmaz olaydım!"

"Ay çocuklar baltalı katil filmi vardı televizyonda çok korktum!"

"Kızım, kalbim çarpıyor, öleceğim galiba en azından yanınızda öleyim!"

"Sarma yapmıştım size de getirdim çocuklar, ay artık eve gidemem sizde kalayım nasılsa odam var."

diyor, üçü birlikte Shrek filan gibi komediler izliyorlardı. Bu arada Şaziye de sık sık

"Ay, Mehmetciim, benim salonun prizinden kıvılcım çıktı. Ben anlamam bir bakar mısın acaba?" veya " Ay, Mehmetciiim, bilgisayardan hiç anlamam, bir şeyler yaptım açılmıyor acaba bozdum mu?"

diyerek kapıyı çalıyordu. Sonunda Mehmet, Özgür'e şaka yollu

"Kanka bir çözüm bulmam lâzım. Kaynanam her akşam bizde! Baş başa kalamıyoruz! Ne yapsam? Nil Hanım'ı Afganistan'a, Arabistan'a götürüp dağ başında mı bıraksam?"

deyince Özgür,

"Kolayı var abicim, Nil Hanım'a bir koca bulalım. Sizi rahat bırakır"

dedi.

"Hmm? Bilmem ki ol'm öyle koca peşinde biri değil kayınvalidem, Serap duyarsa da beni boşar valla!"

diye cevap verdi. Özgür;

" Merak etme kanka, Serap yengem duymadan hallederiz. Şöyle yaşı yaşına, boyu boyuna uygun, kültürlü, efendi bir damat adayı buluruz hatta var böyle biri bizim apartmanda sen bu işi bana bırak. Konuşurken böyle "Nasılsınız mir'im, arz-ı hürmetler ederim efendim diye konuşur, Divan edebiyatı meraklısıdır. İsmi Ayhan ama kendisine Clark Ayhan denmesini seviyor. Gençliğinde Clark Gable'ye benziyormuş. İlginç biri. Bence Nil Hanım'la gayet iyi anlaşırlar"

diye yanıtladı. Mehmet'in içi pek rahat değildi ama yine de evet dedi. Bakalım Nil hanıma koca bulma işinin sonu nereye varacaktı? 😂😂😂 Ya, gözü moraran komşu? İşte onu hiç sormayın. 

DÜŞMAN AŞIKLAR 47 - YILIN DÜĞÜNÜ

Kız isteme faslından bir ay sonra internet "Yılın Düğünü" haberiyle çalkalanıyor, "Düşman Aşıklar Evleniyor" diye manşet atıyordu.

Son hazırlıklar yapılmıştı. Piyanist, Düğün Marşı ve Moonlight Serenade'in de yer aldığı partisyonu piyanonun üstüne yerleştirir, solist kız mikrofona tık- tık vururken, nikâh memuru gelmek üzereydi. Az sonra karı-koca olacak çift, kuşların ölümüne sebep olduğunu, kedi ve köpekleri de çok korkuttuğunu bildiklerinden havai fişek istememişlerdi.

Papatyadan taç takmış Serap'ın nedimesi Eylül, kabarık etekli prenses elbisesiyle havasını atıyordu. Bir içim su gelinin şahidi Asuman,  bekar kızların iç çekmesine sebep olan yakışıklı savaş muhabirinin şahidi ise kankası Özgür'dü.

"Ablacığım ayakkabının altına ismimi yazdın değil mi?"

"Yazdım Asucuğum merak etme."

Aşıklar, nikâh için hazırlanan masaya geçerken, elindeki zeytinyağlı sarmayı ağzına atmaya hazırlanan İhsan, genç garsona seslendi:

"Çocuğum, düğün bittikten sonra pastayı atmayın, ziyan olmasın, paket yapıp bana verin."

Ayşe, masanın altından kocasının ayağına tüm gücüyle bir tekme vurdu. Adam, acıyla yüzünü buruştururken bağırdı:

"Ah! Karıcığım! Ne dedim ki?"

"Allah seni kahretmesin İhsan!"

" Karıcığım ziyan ol....."

"Sus, hâlâ konuşuyor."

"Sahi yeniden ev hediyesi almamıza gerek kalmaz değil mi karıcığım? Hani borcam getirmiştim ya?"

" Bayılacağım sus!"

 Nikâh memuru tam

" Siz, Serap Arda...."

derken, karnı burnunda, otuzlu yaşlarında bir kadın salonun tam ortasına geldi. Kocaman karnını sıvazladıktan sonra alkışlamaya başladı. 

"Bravo! Nikâh kıyıyorsun ha?" diye sorunca, müzik sustu. Salona bir sessizlik çöktü. Tüm gözler hamile kadına döndü.

"Beni karnımda bebeğimle terk edip gittiğin yetmedi, bir de başkasıyla mı evleniyorsun? Hani beni çok seviyordun? Aşıktın bana?"

Bir uğultu yükseldi.

"Aaaaaaaaaaaa!......"

Mehmet şaşkınlıkla kıza bakarak

"Betül?" dedi.

"Betül yaaaa."

Serap, müstakbel eşine döndü. Mavi gözleri öfkeden laciverte dönmüştü.

"Mehmet? Bu da ne demek?"

"Aarsslwghsssss!"

"Sana iyilik yapıyorum güzelim. Mehmet Foçalı denen bu çapkına güvenmemen gerektiğini yol yakınken öğrenmiş oldun. Bugün bana, yarın sana."

Serap, öfke göz yaşları döküp, masadaki çiçeği vazosuyla birlikte yakışıklı gazetecinin kafasında kıracakken, Madam Angela ayağa kalkıp, kadının yanına geldi.

"Dur bakayım mori! Ben günde kaç yerli dizi izliyorumdur  biloooor musun?"

"Bana ne ayol?"

"Tam beş yerli dizi izloorum, hepsinde de dizinin kötü cadısı karnına yastık koyup hamileyim diyor. Endaksiii?"

Kadının yüzü sarardı, asabi bir kahkaha attı.

"Ne? A- ha- ha- ha....deli misin sen kocakarı? Şştt. N'apıyosunnn? Bırak! Çek elini! Aaayy!"

Madam Angela, panter gibi kadının üstüne atıldı, Betül, yaşlı kadını durdurmaya çalışırken, sevimli pinpon, kızın karnına bağlı sünger protezi çekip çıkarttı ve bayrak gibi elinde dalgalandırdı.

"Ohhh! Nur topu gibi bir yastığın oldu! Yaliniz kız mi, oğlan mı bilemoorum."

Kadının yüzü pancar gibi kızarırken, Madam Angela devam etti:

"Güvenlik de gelooor, karakolda anlatırsın derdini."

"Hayır! Polis çağırmayın n'olur, o kadın para verdi, benim suçum yok!"

"Hangi kadın? Göster saçını başını yolayım? Sevenleri ayırmaya çalışmak ne imis görsün."

deyince, Betül, sarı, tüllü şapka ile aynı renk uzun tuvalet giymiş; masanın altına saklanmaya çalışan Nil'i gösterdi.

"İşte şu sarı şapkalı kadın!"

Serap haykırdı:

"Anne? Bunu da mı yaptın? İnanmıyorum!"

Davetliler gülmeye başlarken, Betül, koşarak kaçtı, Madam peşinden

"Kaçma ayol bebeğini de al! İnsan doğurup terk eder mi?"

diye kıkırdıyordu.

Mehmet, zaten fazlasıyla mahcup olan Nil'e hiçbir şey demedi. Sanki az önce bu olaylar olmamış gibi nikâh memuruna devam etmesi için işaret etti. Nikâh bitip, orkestra Ay Işığını çalarken, kulaktan kulağa annenin, kızından ayrılmaya dayanamadığı için böyle bir şeye baş vurduğu yayıldı. Çekingen Fadıl, biraz kokteyl içince açıldı, Asuman'la dans etmeye bir başladı ki, tutabilene aşk olsun. Yeni bir aşk doğuyor gibiydi. Sorunsuz ve güzel geçen akşamdan sonra, yeni evliler bir haftalık balayı için Paris'e gittiler.  

DÜŞMAN AŞIKLAR 46 - BEN KIZIMI BU MAÇOYA VERMEEEM

Kuveyt'te bunlar yaşanırken, Mehmet, İstanbul'a neredeyse dört günlük deniz yolculuğu yapmaktansa, Mersin'de inip, uçağa binmeyi tercih etti. Hava alanında Serap'ı arayınca, kız tarafından bir güzel fırça yedi. E, haksız da sayılmazdı. Sürekli

"Ne yapacak bu deli? Aklında ne var? Ne gelini? Ya öldürürlerse?" diye korkmuştu.

" Kızma, kızma hayatım, Antalya'dayım, birazdan uçağa bineceğim. Akşama çikolatamı, çiçeğimi alıp seni istemeye geliyoruz ama tuzlu kahve yapmak yok; hatırlarsan Asumanlardayken, damat adayı ben olmadığım halde peşinen içirmiştin. "

Güzel kız,

"Ne? Şaka mı? A- a! Nasıl hazırla..."

derken, yakışıklı savaş muhabiri

"Aşkım çuval da giysen olur, hazırlığa da gerek yok. Hadi öpüyorum daha yüzük alacağım."

diyerek, öpücükler yollayarak telefonu kapattı. Lafı dolandırmadan pat diye söylemesi Serap'ı şaşırtmadı. Foçalı'yı öyle diz çökmüş, yüzük uzatırken hayal bile edemiyordu. Ayrıca, neredeyse her gün bir "ilgi budalası"nın, bir hafta üzerinde çalışılmış videoyla güya sürpriz yapıp, diz çökmesi, kızın, yalancıktan iki eliyle yüzünü kapatmasını inandırıcı bulmadığını daha önce Mehmet'e söylemişti. Belli ki, genç adam bunu unutmamıştı.

Tabii haber Nil hanımın hiç hoşuna gitmedi.

"Ne? Buraya yazıyorum: Üç ayda boşanırsınız!"

"Olsun anneciğim. Boşanmak dünyanın sonu mu?"

"Aman Tanrı'm! Ben ne yapacağım? Yalnız kalacağım."

"Abartma. Sana yakın bir yerde ev tutarız."

"Bir feminist ve bir maço evlenemez! Eşyanın tabiatına aykırı."

" Anneciğim, biz eşya mıyız? "

"Ay, kalbime bir şeyler oluyor galiba. Eyvah acaba gizli kalp mi var bende. 112'yi mi arasak?"

"Anne! Yani yalan söylemeyi de beceremiyorsun."

"Tamam kalp değil ama panik atak oldum galiba. Bir psikoloğa gidelim hemen."

"Anne ne olur. Alt tarafı sevdiğim adamla evleniyorum. Kabullen artık."

"Tamam, peki. Pes. Off! Kızın mı var? Derdin var!"

"Akşama bir şeyler hazırlamak lâzım anne."

"Bisküvi alırız bakkaldan, yanına da çay."

"Ay! Yok artık! Asuman'ın babası gibi! Anne hatırlarsan beğenmediğin bu adam iki kez hayatımı kurtardı. Şimdi Kuveyt'te babam yaşında bir şeyhin beşinci karısıydım."

"Of! Tamam ama sen yaprak filan saramayacağına göre ne halt edeceğiz?"

Tam o sırada kapı çaldı.

"ŞÜPRİZZZ!"

diye Eylül, bağırdı. Yanında babaannesi de vardı. Akşama yardıma gelmişti.

"Baaak! Serap abla elbiseme, güzel mi? Babaanniş aldı. Bu akşam seni istemeye geleceğiz ya...hepimiz en güzel elbiselerimizi giydik."

"Oy, oy, oy, çok güzel olmuşsun. Küçük bir prenses. "

Şehnaz hanımın elinde plastik, küçük bir kap vardı.

"Dünürcüğüm, ben her yaz taze yaprak alır, tuzlu suya basarım."

"Dünür mü?"

"E, herhalde Nil hanımcığım. Artık dünür sayılırız. Alışın, alışın. Biliyorum hoşunuza gitmiyor kızınızdan ayrılmak ama......."

"Ah, hiç gitmiyor hem de, neyse hoş geldiniz, buyurun. Çok naziksiniz ama sipariş verirdik ne diye saatlerce uğraşacağız ki?"

"Ayol elimizle yaptığımız gibi olur mu hiç? Madam Angela'ya da haber verdik. O da annesinin tarifi böğürtlenli turta yapacakmış. İçine aşk katarak yapacağım dedi."

"Eksik olmasın."

"E, hadi biz kocakarılar mutfağa, güzel gelinim de kuaförüne, kıyafetine.....yaprakları saralım Nil hanımcığım, sahi Asuman da, börek yapacak, malzemeyi de kendisi getirecekmiş. "

"Ben ne yapıcam babaanniş?"

"Kuzucuk sen şimdilik kedilerle oyna, biz seni çağırırız."

*****

Onlar mutfakta hazırlıklara koyulurken, Serap banyosunu yaptıktan sonra kuaföre gitti. Saç ve makyajdan sonra eve geri döndü. Kıyafet almaya vakti yoktu; vaktiyle aldığı ve hiç giymediği buz mavisi elbisesini giydi.

Aynı saatlerde Özgür'lerin evinde ise küçük çaplı bir kıyamet kopuyordu:

"Ay! O cimri adam da mı gelecek kız istemeye?"

" Sen gelme mi desinler?"

"Ay! Şimdiden sıcak bastı! Ne yapalım başa gelen çekilir. Ben o adamdan mümkün olduğunca uzağa oturmaya çalışayım bari."

Mehmet de giyinmiş, kuyumcuda yüzük seçerken, Özgür'e çikolata işini halletmesini söylüyordu. Nihayet, akşam olduğunda Nil hanımların salonunda masa hazırlanmış, Eylül, toz pembe elbisesinin etek uçlarını tutarak dönerken, zil çaldı ve elinde orkide, pembe ve kırmızı güllerden oluşan buketiyle Mehmet, annesi, babası ve fiyonklu, gümüş tepsi içindeki butik çikolatayla Özgür geldi. Serap'ı gören Mehmet'in nefesi kesildi. Genç adam da takım elbise ve şık kravatıyla pek yakışıklıydı.

O sırada bir gümbürtü koptu.

Asuman kikirdiyerek

"Fadıl gelmiştir."

dedi. Gerçekten de delikanlı nasıl becerdiyse Vosvos'unu park edeyim derken kaldırımdaki çöp kutusuna toslamıştı ama sakar da olsa zarif çocuktu. Bu özel gün için bir şişe iyi şarap almış ve kırmızı kurdeleyle bağlamayı da ihmal etmemişti.

*****

Müzik setinden romantik ve nostaljik aşk şarkıları çalarken, Nil, hediyeler için teşekkür ediyordu ki, İhsan bey

"Karım beni cimri sanır halbuki değilim; bu da benden; elim boş gelmek istemedim."

diyerek, yanındaki poşetten bir Borcam kutusu çıkarttı. Başta eşi ve Asuman olmak üzere herkes afalladı. Dünyanın sonu gelmiş olmalıydı. Nil;

"Çok teşekkürler ama ne gerek vardı efendim? Eşiniz çiçek getirmiş; kızınız da sağ olsun börek yaptı daha ne olsun?"

dedi. Kutuyu inceleyen Eylül

"Aaa...buyda bişi yazıyoo! Fırının hediyesidir, parayla satılmaz"

deyince, Ayşe hanım, ayağındaki terliği çıkartıp kocasının kafasına doğru hamle yaptıysa da, Madam onu durdurdu. Nil,

"Aşkolsun Ayşe hanımcığım, gayet güzel düşünmüş eşiniz, ne güzel kek, pasta yaparız."

diyerek onu yatıştırdı. İhsan, alı al, moru mor, kravatını gevşetti,

"Değil mi efendim? Evet fırının hediyesi ama hiç paketinden açmadık. 80 yılında almıştık."

Nil, "Sağolun efendim. Sağolun...", Ayşe hanım, "Ah...İhsaaann....ah....." derken, Özgür'ün annesi yakasını silkeliyordu. Damat adayı, konuyu değiştirmek için şeyhe oynadıkları oyunu anlatmaya başladı ve hikayenin sonunda herkes kahkaha attı. Madam Angela

"Ayol, keşkem beni götürseydiniz daha komik olur idi, 25'lik çıtır kız beklerken, buruş buruş, ak saçlı, kambur bir morukla karşılaşınca, geri de gönderemez, acır köpek balıklarına atamazdı artık sarayda günümü gün ederdim."

deyince Nil,

"Ama biz sensiz ne yapardık Madamcığım. İyi ki öyle olmamış."

diye cevapladı.

"Şaka söyloroom ayol ne yapayım moruk şeyhi? Oh ne güzel olmuş. Eline sağlık Mehmet bey oğlum."

Günün kahramanının babası Osman bey,

"Öhö, öhö, efendiiim...."

deyince, salona bir sessizlik çöktü. Herkesin beklediği an gelmişti. Adam devam etti:

" Sebeb-i ziyaretimiz malum; lafı uzatmayayım; Allah'ın emri, peygamberin kavliyle, kızınızı, oğlumuza istiyoruz."

Nil hanım, çığlık attı.

"Haaayııııırrrr! Vermeeeemmmm....."

Herkes birbirine baktı. Mehmet'in tek kaşı kalktı ama dudağı muzipçe gülümsüyordu. Asuman ve Fadıl duyulur bir sesle "Eyvah!" dediler. Serap, annesine baka kaldı.

Mehmet

"O zaman kızınızı kaçırırım Nil hanım, benden günah gitti. Paris'ten bol bol foto atarız söz."

" Paris'ten mi?"

" Venedik de olabilir."

"Tamam! Tamam! Verdim, gitti, yeter ki, kaçırma."

Madam Angela ayağa kalktı

"Oooh...Oldu bu iş! "Aman desinler desinler şeker yesinler, şu kız şu oğlanaaaa yanmış desinlerrr"

diye ikisini işaret ederek oynamaya başlamıştı ki, Serap:

"Hayır olmadı. Niye hep erkek tarafı, kızı istiyor? Erkek egemen dünyaya karşıyım. Bu feminizmin ruhuna aykırı."

Fadıl da atıldı.

"Evet ya, feminizmin ruhuna aykırı."

Mehmet tam kaşlarını çatıp, kızı sırtlayıp götürecekti ki, Serap

"Madem eşitiz. Allah'ın emri, peygamberin kavliyle, oğlunuzu kendime istiyorum."

Mehmet kahkahalarla gülerken , adamcağız bir anlık şaşkınlıktan sonra

"Verdim gitti kızım, verdim gitti!"

deyince, Madam Angela tekrar kalktı

"Allah iyiliğini versin kız! Şimdi oldu mu?"

Serap muzip muzip

"Oldu madamcığım."

deyince "Aman desinler desinler şeker yesinler, şu kız şu oğlanaaaa yanmış desinler"

diye ikinci kez oynamaya başladı. Herkes rahat bir nefes aldı. Eylül, yüzük ve makasın olduğu tepsiyi getirdi. Alkışlar arasında söz yüzükleri takıldı. Burası Los Angeles ya da Paris filan olmadığından, aşıklar dudaktan değil yanaktan öpüşürken, Nil hanım, gözlerini kısmış, içinden şöyle diyordu:

"Bir plan yapmalıyım. Ben de Nil'sem; kızımı bu maçoya VERMEEEMMMM. "

DÜŞMAN AŞIKLAR 45 - SAHTE GELİN

Güneş, Akdeniz'in beyaz köpüklü, mavi dalgalarında ışıldarken, küçük bir yunus sürüsü hop diye fırlayıp, tekrar denize dalıp yüzüyordu. Şeyh Ömer Vahab'ın 1.5 milyon Dolarlık beyaz yatının güvertesindeki iyi Türkçe konuşan, beyaz entarili Arap, çakma Saddam'ı uydu telefonla aradı; ancak telefonu başkası açtı ve Saddam'ı deniz tuttuğunu, kustuğu için ilaç alıp yattığını, yolda olduklarını ve az sonra buluşma yerine geleceklerini söyledi. Adam, elinde dürbün ufuk çizgisine bakarken, nihayet Dalgıç1 göründü. Yata yaklaşınca, bir filika denize indirildi. İçinde yüzünü tamamen örten beyaz duvağı ve gelinliğiyle şeyhin emaneti ve iki genç erkek vardı.

Az sonra gelin ve iki adam güverteye çıktı. Adamlardan bir tanesi Mehmet, diğeri Arapça bilen bir SAT komandosuydu. İkisinin de silahı belindeydi ama kullanmaya gerek kalmayacağını umuyorlardı. Bu işi diplomat gibi halledeceklerdi.

" Selamünaleyküm Şerif."

"Aleykumselam. Kız tamam da malı göremiyorum? "

" Sorma Şerif kardeş. Az kalsın narkotiğe yakalanıyorduk. Tüm malı denize attık."

"Mal yoksa, para da yok."

"Biliyoruz, şeyhe çok mahcubuz. Saddam, şeyh hazretleri bizi affetsin diye kız için anlaştığı paradan vaz geçti. 'Düğün hediyemiz' olsun dedi. Kokain de inşallah bir dahaki sevkiyata. "

"Hmm? Sormam lâzım."

diyen adam onlardan biraz uzaklaştı, telefonu kulağına yapıştırıp, ellerini kollarını abartılı şekilde sallayarak Vahap ile konuşmaya başladı. Arada başını sallıyordu. Görüşme bitince tekrar onlara döndü.

"Tamam. Şeyh, kabul etti."

"Eyvallah. Yalnız kız çok öfkeli ve kaçmaya çalışıyor, bağırıp çağırıyor, ortalığı ayağa kaldırıyor, o yüzden ellerini bağladık, ağzı da bantlı."

"Ha, ha, ha, merak etmeyin. Alışkınız, şeyhe çok kız götürdük; ilk başta hep böyle olurlar. Sonra Ömer onları ehlileştirir. Kenya'dan yavruyken aldığı bir aslanı var. Onu bile evcilleştirdi. Kedi gibi. Duvağını açıp bakayım derdim ama şeyh tembih etti, uğursuzluk getirirmiş. Gözünüz bile değmeyecek gelinime dedi. Malum kızdırmaya gelmez. "

"Tabii, tabii. E, bize müsaade. Sonraki sevkiyat için görüşürüz yine."

" Tamam, selametle. Yolunuz açık olsun."

Adam çok mutluydu. Kokain yoktu ama kız bedavaya gelmişti. Sandal uzaklaşınca, yat  beyaz köpükler çıkartarak son sürat oradan uzaklaşıp, daha sonra Mısır'da bir yat limanına demirledi. Gelin, rıhtımda bekleyen limuzine bindirildi ve hava alanına gittiler. Orada şeyhin özel uçağına bindirildi. Çünkü deniz yolu on günü aşıyordu ve şeyhin bekleyecek sabrı yoktu. Üç saat sonra Kuveyt'teydiler. Sarayın sütunlu mermer koridorlarından geçip, her yeri şatafat ve rüküşlük kokan, tam ortasında yuvarlak havuz bulunan "Kristal Salon"a geldiler. Üzerinde beyaz entari, başında siyah agel, kırmızı beyaz kareli örtüsüyle, Ömer Vahab ayakta bekliyordu. Hizmetliler de el pençeydi. Bir ayı postunun üzerinde, evcilleştirilmiş bir dişi aslan uyuyordu. Rahat 60'ı geçmiş Şeyh, kızın, yakınına geldi. 

"Hoş geldin güzel gelinim. Yolunu gözlüyordum. Şükran kavuşturuna. Bu ne kadar kalın kumaşlı bir duvak. O güzel yüzün hiç gözükmüyor aferin, iyi düşünmüşler. Başka erkeklerin gözü değmemiş gelinime."

"Mmmmm.....mmmm..."

" Ne dediğimi anlamıyorsun tabii ama merak etme hoca tutacağım sana 3 ayda sökersin Arapçayı."

"Mmmmm....mmmm..."

"Şimdi kızıyorsundur ama bu koskoca saray senin, burada çok mutlu olacaksın. İyi ki, kaçırmışlar beni diyeceksin."

"Mmmm....mmmm..."

"Saddam çok uzun boylu demişti ama yanılmış. Çok uzun olup da ne yapacaksın zaten? Uzun atlama mı? Ha,ha, ha."

"Mmm....mmmmmm...."

Vahap, daha fazla dayanamadı ve elini uzatarak,

"Haydi artık duvağını açalım da, o nur yüzünü görelim, Bismillaaaaah!" dedi. 

Duvak açılınca, şeyhin gözleri yuvalarından fırladı sonra tüm suratı öfkeden kıpkırmızı oldu, neredeyse kulaklarından dumanlar çıkacaktı 😂 çünkü karşısındaki Serap Arda değil, Foçalı'dan yediği kötek sonrası, iki gözü mor, kaşı açılmış, burnu yamulmuş çakma Saddam'dı. Ağzında koli bandı olduğu için ön dişlerinin yerinde olmadığını ise göremedi.

Bundan sonrasını bilmiyoruz ama şeyhin, çok kızdığı insanları yatından Basra Körfezi'nin tam ortasına attırdığı biliniyor. Hani deniz suyunun 28 derece sıcak olduğu ve köpek balığı kıtlığı çekilmediği, 5.5 metre boyunda ve damak tatları hayli geniş  olanlarının cirit attığı Basra Körfezi.😂😂😂